● eBOOK 3
HET VERHAAL VAN JAN WILLEM KAMERMANS 1897 - 1974
VADERLIJKE EN VOORVADERLIJKE REMINISCENTIES AAN EEN VER EN WATERRIJK VERLEDEN
Auteur Han Kamermans 308 p., 320 afb., in PDF-formaat zomer 2009
Het bijzondere van dit boekwerk is, dat daarin niet alleen de geschiedenis van
(protagonist) Jan Willem Kamermans (gen 9) gerechercheerd en opgetekend is
maar ook de volledige voorvaderenlijn terug tot stamvader Arien Camerman (gen
1). Deze opzet heeft tot gevolg gehad, dat vooral de Vlissingse loodsentraditie van de voorvaderen Joost Kamermans (gen 6). Christiaan Kamermans
(gen
7 ) en Josephus Franciscus Kamermans (gen 8) in het middelpunt is komen
te staan en ook de gehele daarmede samenhangende (grensoverschrijdende) geschiedenis van het Nederlands-Belgische loodswezen op de
Schelde.
Dit heeft er o.a. toe geleid dat ook de grote en buitengewoon interessante havenstad Antwerpen (70 km stroomopwaarts gelegen) uitvoerig is behandeld en middels uitermate vele afbeeldingen (oude ansichtskaarten, plakaten enz.) konden
worden gedocumenteerd.
Dit geldt overigens ook voor de (Noord)zeeverbindingen van de Schelde-stad Vlissingen in westelijke richting in samenhang met de Nederlands-Engelse veerdienst van de “Stoomvaart Maatschappij Zeeland” (SMZ). Jan Willem Kamermans heeft meer dan 40 jaar in ettelijke administratieve functies in dienst van de SMZ gestaan - eerst in het Vlissingse “Grand Hotel Britannia” (Boulevard Evertsen) en daarna in de diverse SMZ-“thuishavens” in Rotterdam, Hoek van Holland en Vlissingen (buitenhaven).
De diverse Engelse veerhavens zijn in dit eBook overigens eveneens gedocumenteerd, zodat een waarlijk omvattend en buitengewoon illustratief Vlissingen-panorama is ontstaan. Tenslotte is in een tweede oplaag ook de geschiedenis van de voorouders van de “kouwe kant” uit deze voorvaderenlijn nog min of meer uitvoerig gerechercheerd en opgetekend.
Graag geziene reacties op dit specifieke KCAMMERMANNS-"family"-initiatief via
e-mail aan kamermans1938(at)gmail.com("at" door "@" vervangen)
overgenomen uit eBook 3 HET VERHAAL VAN JAN WILLEM KAMERMANS
Das Leben ist nur eine kurze
Unterbrechung des Fortseins
Heinz Erhardt (1909- 1979)
VOORWOORD
Dit is een boek over mijn vader Jan Willem Kamermans. Het is erg moeilijk voor mij geweest dit voornemen te realiseren, omdat ik al sinds vele jaren - zowel voor als na zijn dood in 1974 - een heel slechte relatie met hem had resp. (nog altijd) heb. Ik nam en neem (nog altijd) kwalijk en ik heb steeds weer opnieuw gerebelleerd tegen hem – in mijn “moeilijke” jaren hebben we daadwerkelijk met elkaar gevochten en heb ik hem uitgescholden voor alles mogelijke op de wereld. Toentertijd, d.w.z. in de jaren vijftig, wilde ik alleen nog maar weg van hem en ben ik daar uiteindelijk ook in geslaagd
– ik ben in 1959 “gevlucht” naar Zwitserland en heb geprobeerd daar op eigen benen te gaan staan. Maar de uiterst negatieve beeldvorming van Jan Willem Kamermans was en is zo oppermachtig aanwezig in mij, dat daar ook veel verkeerd liep en ik zelfs nu nog met hem bezig ben: De Zeeuwse wapenspreuk “Luctor et Emergo” of anders gezegd “Ik worstel moedig en ontzwem” is in mijn geval niet waar geworden. “Tant pis” - want ik heb steeds moedig “geworsteld” en heb toch niet werkelijk kunnen “ontzwemmen”!
Pas na vaders dood in 1974 ben ik er in geslaagd mij min of meer “vrij te zwemmen” en een geheel eigen weg in te slaan: de autoritaire mannelijkheid, die ik bij Jan Willem Kamermans had leren kennen, wilde ik in geen geval nog langer zelf naleven en ik heb daarna dertig jaar als vrouw – waarvan 12 jaren als danseres – geleefd. Ik ben al die jaren zeer gelukkig en evenwichtig geweest en heb enorm veel beleefd: Het was alsof ik nieuw geboren was en er geen (mannelijk) verleden bestond. Vaders dood in 1974 heeft mij dan ook niets gedaan en ik ben niet naar zijn begrafenis geweest – ik voelde me bevrijd van een zware last en kon eindelijk mijn geheel eigen “I have a dream”-levensweg verwerkelijken.
Toen ik dan in 2007 een boek over het leven van mijn geliefde moeder schreef, was ik er uitermate verbaasd over hoe gemakkelijk dat ging – want moeder en ik hebben altijd een uitermate mooie en intacte relatie met elkaar gehad en zij zal altijd mijn “moesje” blijven. Het is me zo gelukt het gehele leven van Elisabeth Clemens uit Buer in het Duitse Westfalen in alle details achteraf te kunnen uitpluizen en ik ben er zeker van moeder met dit elektronische boek voor altijd op een uitermate liefdevolle wijze te hebben vereeuwigd. Dat wilde ik daarop aansluitend dan ook voor mijn vader doen (ik ben milder geworden in de loop der jaren) en zo heb ik inderdaad niet alleen over hem maar ook over onze voorouders uitermate veel informaties kunnen verzamelen - vooral de eerste helft van vaders leven is een echte openbaring voor mij gebleken. Dat heb ik absoluut niet van hem geweten en ook niet vermoed - want we hebben nooit over zijn verleden gepraat en ik ken alleen de tweede helft van zijn leven d.w.z. de jaren 1938-1974. Daarin was hij - in mijn herinnering in ieder geval - enerzijds een liefdevolle en zorgzame familievader - vooral in de oorlogsjaren en de directe jaren daarna – maar anderzijds ook een cholerische, strenge en vooral hardhandige “huisdespoot” – zo heb ik dat tenminste toentertijd ondervonden en verinnerlijkt.
Nu ben ik zelf “oud” geworden en heb ik na veel wikken en wegen geprobeerd in het voor ons liggende boek ook de goede kanten van mijn vader (weer) te ontdekken – en wie weet wat hij al die jaren over mij gedacht heeft en waarom hij tegenover mij zo “onverschillig” is geweest. Want we hebben immers nooit echt met elkaar gecommuniceerd en met dit boek wil ik daarom proberen dit kennistekort achteraf toch nog enigszins in te vullen – tenminste van mijn kant gezien. Ik heb er naar gestreefd mijn vader in ieder geval postuum beter te willen begrijpen en de scherpe kantjes er vanaf te halen – “kwijtraken” zal ik Jan Willem Kamermans echter wel nooit meer. Maar het gezegde “beter laat dan nooit” kan ook veel goeds tot inhoud hebben en zo vind ik in ieder geval een grote voldoening daarin deze poging tot verzoening na zo lange tijd toch nog gewaagd te hebben – en meen ik dat het zelfs een uitermate interessant en lezenswaardig boek geworden is. Vaarwel Jan Willem Kamermans: echt jammer dat we ooit zo “sprakeloos” uit elkaar gegaan zijn en daarna nooit meer samengekomen. Maar zoals gezegd: “Les yeux sont faits – rien ne va plus”. Of zoals het in het Duits heet : “Mach’s gut, Alter ”.
Rijnwaarden, voorjaar 2009 / voorjaar 2010 Han Kamermans
